The Lord of the Rings: Gollum Review
Το The Lord of the Rings: Gollum είναι ένα παιχνίδι περιπέτειας που εστιάζει στην ιστορία του Gollum, έναν από τους πιο εμβληματικούς χαρακτήρες του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών". Η ιστορία του παιχνιδιού λαμβάνει χώρα πριν τα γεγονότα της αρχικής τριλογίας του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" και μας παρουσιάζει την εσωτερική πάλη του Gollum ανάμεσα στη διπλή του προσωπικότητα, τον Gollum και τον Smeagol.
Η ιστορία ξεκινάει αναλαμβάνοντας τον ρόλο του Γκόλουμ, ενός πλάσματος διχασμένο ανάμεσα σε δύο προσωπικότητες, το οποίο ήταν κάποτε Χόμπιτ. Η περιπέτεια ξεκινάει στα βάθη της Μόρντορ, την περιοχή των σκοτεινών δυνάμεων του αρχικακού Σάουρον. Λίγα μόλις λεπτά μετά την εισαγωγή, το Γκόλουμ αιχμαλωτίζεται από τα Νάζγκουλ και κάπως έτσι ξεκινάει ένα βαρετό, ανούσιο και κακοφτιαγμένο μέρος του παιχνιδιού. Η φυλακή του Gollum μετατρέπεται σε πραγματική φυλακή και για τον παίκτη, ο οποίος αναγκάζεται για πολλές ώρες να κάνει ένα σκασμό αγγαρείες. Στο δεύτερο μισό, το σκηνικό φαίνεται να αλλάζει, αλλά ο ουσιαστικός στόχος είναι και πάλι η απόδραση από μία ακόμη φυλακή, διαλόγους που δεν οδηγούν πουθενά, με τις μοναδικές αναλαμπές να έρχονται όταν οι σεναριογράφοι θυμούνται τον κόσμο που έχουν στα χέρια τους και εισάγουν κομμάτια lore δεξιά κι αριστερά.
Ως προς το gameplay, πρόκειται για ένα platforming απλό, κατανοητό όπου κάθε κομμάτι όπου χειριζόμαστε το Gollum μοιάζει με αγγαρεία με επαναλαμβανόμενες αποστολές να εντοπίσεις ένα ή πολλά αντικείμενα για κάποιον άλλον χωρίς να σου προσφέρουν κάτι, μέχρι τις ανακυκλωμένες περιοχές που βαρεθήκαμε να εξερευνούμε ξανά και ξανά.
Ως προς τα γραφικά υπάρχουν τρία διαφορετικά modes γραφικών που μπορείτε να επιλέξετε, αλλά σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο θλιβερό. Η θολούρα είναι μόνιμα παρούσα. Οι μόνες περιπτώσεις κατά τις οποίες μπορεί να χαρεί έστω λίγο το μάτι σας είναι στο δάσος Μίρκγουντ το οποίο παρουσιάζεται τόσο όμορφα όσο ένα ψηφιακό δάσος του 2003. Για την Μόρντορ, φυσικά, ούτε λόγος. Τα μοντέλα χαρακτήρων, από την άλλη, θυμίζουν παιχνίδι κινητού. Τα ξωτικά είναι κάκιστα φτιαγμένα και ξύλινα, ενώ τα ορκ μόνο ορκ δεν θυμίζουν. Οι βασικοί χαρακτήρες, όπως πχ ο Γκάνταλφ και ο Candle Man, προκαλούν θλίψη και σωρεία αποριών ως προς το πώς αυτό που βλέπετε πήρε τελική έγκριση. Το χειρότερο όλων, δίχως αμφιβολία, είναι το ίδιο το Γκόλουμ. Έχω την αίσθηση πως οι δημιουργοί ήθελαν να σχεδιάσουν μια εκδοχή του χαρακτήρα πιο φιλική εκδοχή από αυτή που όλοι γνωρίζουμε από τις ταινίες, όμως το τελικό αποτέλεσμα προκαλεί απλά αμηχανία.
Ως προς τον ήχο, ενώ δεν είναι τόσο τραγικός όσο οι υπόλοιποι τομείς, δεν παύει να είναι πολύ κάτω του μετρίου. Η μουσική είναι παντελώς αδιάφορη, ενώ το voice acting είναι απλώς μέτριο.
Συμπερασματικά, το The Lord of the Rings: Gollum δυστυχώς δεν είναι ένας τίτλος που μπορούμε να προτείνουμε, ούτε καν στους πιο σκληροπυρηνικούς οπαδούς της δουλειάς του Tolkien. Κάτι που αποτελεί πραγματικά κρίμα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου